معنی سبوح خوان - جستجوی لغت در جدول جو

سبوح خوان

لغت نامه دهخدا

تسبیح خوان

کسی که ذکر خدا می کند، آنکه ذکر خدا را با آواز خوش می خواند

فرهنگ فارسی عمید

سبق خوان

کسی که نزد استاد درس می خواند، متعلم، شاگرد

فرهنگ فارسی عمید

صبح خوان

ویژگی مرغی که هنگام صبح آواز می خواند، در علم زیست شناسی کنایه از بلبل، پرنده ای خوش آواز و به اندازۀ گنجشک با پشت قهوه ای و شکم خاکستری، مرغ خوش خوٰان، زندلاف، هزاردستان، شباهنگ، عندلیب، شب خوٰان، مرغ سحر، مرغ چمن، بوبرد، بوبردک، زندواف، زندوان، زندباف، هزارآوا، فتّال، هزار، هزاران برای مثال چه حالت است که گل در سحر نماید روی / چه آتش است که در مرغ صبح خوان گیرد (حافظ - ۱۰۳۵)

ویژگی مرغی که هنگام صبح آواز می خواند، در علم زیست شناسی کنایه از بُلبُل، پرنده ای خوش آواز و به اندازۀ گنجشک با پشت قهوه ای و شکم خاکستری، مُرغ خوُش خوٰان، زَندلاف، هِزاردَستان، شَباهَنگ، عَندَلیب، شَب خوٰان، مُرغِ سَحَر، مُرغِ چَمَن، بوبُرد، بوبَردَک، زَندواف، زَندوان، زَندباف، هِزارآوا، فَتّال، هِزار، هِزاران برای مِثال چه حالت است که گل در سحر نماید روی / چه آتش است که در مرغ صبح خوان گیرد (حافظ - ۱۰۳۵)

فرهنگ فارسی عمید

تسبیح خوان

(اَ ثَ)

آنکه ذکر خدارا به صوت خوش میخواند. (ناظم الاطباء) :
بنمایم دوازده صف، راست
همه تسبیح خوان بی آواز.
ناصرخسرو.
اگرمرغ زبان تسبیح خوان است
چه تسبیح آرد آن کو، بی زبان است.
نظامی.
نه بلبل بر گلش تسبیح خوان است
که هر خاری به تسبیحش زبان است.
(گلستان).
گفتم این شرط آدمیت نیست
مرغ تسبیح خوان و من خاموش.
(گلستان).
، آنکه نماز برای کسی میکند و اجرت میگیرد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

صبوح خوار

(اَ دُهْ کَ / کِ)

خورندۀ صبوح. آنکه صبوحی خورد:
نوشین چو دم صبوح خواران
مشکین چو دهان روزه داران.
خاقانی.
رجوع به صبوح شود

لغت نامه دهخدا

سبق خوان

(نِ گِ رِ تَ / تِ)

که سبق خواند. متعلم. (آنندراج) :
معلم کیست عشق و گنج خاموشی دبستانش
سبق نادانی ودانا دلم طفل سبق خوانش.
جامی.
رجوع به سبق شود

لغت نامه دهخدا

صبح خوان

(اَهْ دُ خوا / خا)

مرغ صبح خوان، بلبل:
ز پرده نالۀ حافظ برون کی افتادی
اگر نه همدم مرغان صبح خوان بودی.
حافظ.
چه حالت است که گل در سحر نماید روی
چه آتش است که در مرغ صبح خوان گیرد.
حافظ

لغت نامه دهخدا

سبز خوان

(سَ خوا / خا)

کنایه از آسمان است. (برهان) (آنندراج) :
قرصۀ زر شد نهان در سفرۀ لعل شفق
ریزۀ سیمین بروی سبز خوان آمد پدید.
خواجه عمید (از آنندراج).
، در این شعر ظاهراً کنایه از زمین سبزه زار است:
هر گره از رشتۀ آن سبز خوان
جای زمین بود و دل آسمان.
نظامی

لغت نامه دهخدا

لوح خوان

(یِ پَ)

خوانندۀ لوح. که لوح خواند.
- طفل لوح خوان، کودک نوخوان و خط آموخته:
وآن کوس عیدی بین نوان بر درگه شاه جهان
مانند طفل لوح خوان در درس و تکرار آمده.
خاقانی.
نصرت تو زاده تا باتیغ اوست
چرخ طفل لوح خوان می خواندمش.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

تسبیح خوان

نیایا آنکه برای کسی نماز میگزارد و عبادت میکند و پول میگیرد، آنکه ذکر سبحانیت خداوند را میگوید آنکه ذکر هایی درباره پاکی و سبحانیت خدا بر زبان میراند

فرهنگ لغت هوشیار